De werknemer was per 1 januari 2016 werkzaam voor de werkgever op grond van een nul-urencontract. Daarin was bepaald dat de werknemer alleen salaris ontving voor de daadwerkelijk gewerkte uren. Er ontstaat een conflict over onder meer de lengte van de overeenkomst en daarmee de te betalen uren en de werknemer is een kort geding gestart. De kantonrechter heeft op 31 oktober 2016 de vordering van de werknemer slechts deels (alleen loon over de maand maart) toegewezen. Op het hoger beroep van de werknemer overweegt het gerechtshof dat de werknemer zelf heeft gesteld