X heeft 300 winkels en verstrekt werknemers op een wekelijkse koopavond onder bepaalde voorwaarden een maaltijdvergoeding. De vergoedingen worden contant betaald uit de kas. Van de betalingen wordt geen melding gemaakt in de loonboekhouding. In 1988 vindt er bij X een boekenonderzoek plaats. Hierbij heeft de Belastingdienst geen aanmerkingen gemaakt op de fiscale behandeling van de maaltijdvergoedingen. In 1992 legt de Belastingdienst een naheffingsaanslag op over de maaltijdvergoedingen over 1990.

Het Hof concludeert op 29 april 1997 dat de Belastingdienst geen naheffingsaanslag heeft mogen opleggen vanwege het vertrouwen dat ze bij X hebben opgewekt.